Je loopt er al je hele leven mee rond. Waarom doe ik dingen die ik niet wil en die niet goed voor mij zijn . En als ik weet waarom ik dat niet wil, waarom is het toch alweer gebeurd voordat ik er erg in had en kijk ik verbijsterd terug naar wat ik heb aangericht met mijn gedrag. Niet alleen voor mijzelf en voor degene die mij dierbaar zijn, maar vooral voor diegene die mij het dierbaarst is.
Het gevoel dat je, ondanks al je voornemens en wilskracht, toch weer in een cirkel hebt gelopen en weer op hetzelfde punt staat, waarvan je je had voorgenomen nooit meer te willen zijn. En dat zich dat steeds weer herhaald. Alsof je er niets van geleerd hebt. En je hele leven lang opnieuw en opnieuw. Daar ben ik toch geen 71 voor geworden? Houdt het pas op als ik ben overleden?
Psychotherapeuten, psychologen, een psychiater versleten, maar verder dan heel veel praten en inzicht krijgen over waar het aan kan liggen (en daar hebben we dan dit pilletje voor) kwam ik niet. Waarom kan ik dat nou niet veranderen? Ben ik echt zo en blijf ik dat maar doen? Het goede nieuws. Veranderen kan. Ik las Bruce Lipton, de biologie van de overtuiging. Met daarin helder verwoord de kracht van de overtuiging die in het onderbewuste zetelt. En dat je elk gevecht dat je daarmee aangaat, altijd verliest. Maar dat je die overtuiging kunt herschrijven en het onderbewuste voor je kunt laten werken in plaats van tegen je. Met psych-k.
Nargis gebeld en een afspraak gemaakt. Vanaf het begin voelde dat goed. Iemand die kent en herkent waar je mee zit. En die je helpt je ongewenste gedrag te veranderen. Die je helpt je blokkerende overtuigingen in je onderbewuste op te sporen en blijvend aan te passen naar overtuigen die je helpen in je leven. Dat doet ze rustig en geduldig met een vleugje humor, maar ook vasthoudend tot een goed resultaat is bereikt.
Ik ben rustiger, kan genieten, laat geen dingen meer ontsporen en heb vooral meer lol in het leven. Mijn dierbare merkte de verandering als eerste en heeft zoiets van: Het gaat al een tijdje goed, blijft dat nou echt zo?
Het antwoord is: Ja. Na onze 70ste gaan we van het betere van het leven pakken wat je pakken kan. En dat is heel veel. Nargis, bedankt daarvoor.
